Drodzy Rodzice, czy nadal podajecie swojemu przedszkolakowi smoczek-uspokajacz? A może butelkę ze smoczkiem? „Tylko” na noc? „Tylko na chwilę” zanim zaśnie? Jeśli tak to bardzo proszę, by rozważyli Państwo odstawienie smoczka i wymianę butelki na szklankę lub bidon ze słomką (o ile dziecko zawsze trzyma słomkę w ustach, nie w zębach).

Niektórzy pytają: „dlaczego odstawić?”

Inni wprost twierdzą, że trzylatek musi wypić kaszę z butelki, w przeciwnym wypadku będzie głodny.
Niestety, smoczki „blokują” język, przyciskają go do dna jamy ustnej, uniemożliwiają uniesienie przodu języka. Trzeci rok życia to czas, gdy język w naturalny sposób powinien się pionizować, unosić do górnych dziąseł. Ważne, by to zadziało się o czasie. Opóźnienia w tym zakresie mogą skutkować nieprawidłowymi nawykami i spowodować szereg nieprawidłowości wzajemnie się napędzających. Nazywam to roboczo "kostkami domina":

Nie poruszyłam tu innych istotnych kwestii takich jak m. in. próchnica butelkowa, opóźnienia rozwoju mowy, które też mogą wiązać się z niewłaściwym korzystaniem ze smoczka.
Z moich obserwacji wynika, iż wiele dzieci z naszej placówki już prezentuje nieprawidłową, międzyzębową artykulację głosek "s, z, c, dz" i/lub „ś, ź, ć, dź”, „l”, „t, d, n”, więc - niestety - jeśli konsekwentnie i zdecydowanie nie zadziałamy to wysoce prawdopodobne, że dzieci te będą także deformować wymowę "sz, ż, cz, dż", a może nawet "r". Nie ukrywam, że seplenienie międzyzębowe związane jest z dłuuuugą terapią logopedyczną, a przy braku współpracy z domem korekta wadliwej wymowy może być niemożliwa do osiągnięcia w mowie spontanicznej. Wspomniana współpraca to codzienne ćwiczenia prawidłowego połykania (min. 20 minut dziennie), ćwiczenia prawidłowej artykulacji poszczególnych głosek w izolacji, sylabach, wyrazach, zestawieniach wyrazów i zdaniach, potem dążenie do stosowania głoski prawidłowo w mowie swobodnej.

Ważne!
⦁ Smoczki-uspokajacze i butelki ze smoczkiem stosowane sporadycznie, np. „tylko” w nocy, także wpływają na utrwalenie nieprawidłowych nawyków.
⦁ Tak samo źle jak smoczki oddziałują także kubki-niekapki.

Przydatne linki:

1. Odpowiedź na pytania dlaczego i kiedy odzwyczaić od smoczka: https://logopedarybka.pl/kiedy-odzwyczaic-dziecko-od-smoczka/
2. Różne sposoby na odstawienie smoczka: https://bajkowamoda.pl/jak-odstawic-smoczek-6-sposobow-polecanych-przez-rodzicow#
3. O „dobrodziejstwie” kubków-niekapków: https://logopedarybka.pl/wyrzuc-go/

Ćwiczenia oddechowe

Oddychanie to podstawa dobrego mówienia. Na zajęciach logopedycznych w szkole zawsze proponuję dzieciom różne ćwiczenia oddechowe. Więcej informacji o tym, dlaczego to tak ważne i co to w ogóle znaczy „prawidłowo oddychać” proszę koniecznie przeczytać tu:

https://logopedarybka.pl/kochasz-to-patrz-jak-oddycha-twoje-dziecko/

Poniżej znajdą Państwo kilka internetowych propozycji na prowadzenie ćwiczeń oddechowych w domu:

https://www.youtube.com/watch?v=QFIMGBA7JOs
https://www.youtube.com/watch?v=kUT2B9OoMp4
https://www.youtube.com/watch?v=k20p9MKGD3c i wiele więcej na tym kanale.

Przygotowanie do ćwiczeń zajmie chwilę, świetna zabawa gwarantowana, a dziecko poćwiczy prawidłowe oddychanie ;)

Ale…żelazna zasada - wdech przez nos, wydech buzią. Polecam!

POZYCJA SPOCZYNKOWA JĘZYKA

Sprawdź proszę, gdy już Twoje dzieci zasną, jak ułożony jest ich język. Odciągnij po prostu żuchwę do dołu i podejrzyj. Powinien być przyklejony do podniebienia. Daj znać jak było.

Poniżej zdjęcie prawidłowej pozycji spoczynkowej.

Link do dobrego artykułu:

https://logopedarybka.pl/pozycja-spoczynkowa-jezyka-czym-jest-i-jak-ja-cwiczyc/?fbclid=IwAR1tNYbJOXD91fvFNpubt9YeYE2ydJveHpao_YTVhyGasq1hxe0-II7_PKU

Wyniki badań przesiewowych 2020/2021

Rok szkolny 2020/2021 rozpoczęty, więc wszyscy z zapałem wzięliśmy się do pracy. Wrzesień dla nauczyciela logopedy to czas przeprowadzania badań przesiewowych. Są to indywidualne spotkania ze wszystkimi dziećmi w celu sprawdzenia, na jakim etapie jest rozwój mowy każdego z nich, czy jest jakiś czynnik, który może go zakłócać. W ten sposób logopeda wyłania dzieci, które powinny uczestniczyć w zajęciach logopedycznych. Jeśli jest taka potrzeba, kieruje również dziecko do konsultacji laryngologicznej, psychologicznej, ortodontycznej itp.

Później logopeda spotyka się z rodzicami. Informuje o zauważonych problemach, przedstawia plan terapii dla konkretnego dziecka, omawia zasady współpracy, mówi o konieczności pracy nad rozwojem mowy na zajęciach w szkole, ale także w domu - pracy codziennej i niezbędnej!

W związku z zakończeniem logopedycznych badań przesiewowych zapraszam zainteresowanych rodziców na krótkie indywidualne spotkanie w celu omówienia stanu mowy dziecka. Jestem w szkole w następujących godzinach:

środa 8.00 – 10.45, czwartek 7.30 - 14.30, piątek 7.30 – 13.35.

Oto wyniki badań przesiewowych przeprowadzonych w naszej szkole:

Klasa	Liczba uczniów zakwalifikowanych na zajęcia logopedyczne
Punkt przedszkolny	14 (nie zbadano jeszcze 2osób)
Oddział przedszkolny	8
Kl. I	2
Kl. II	1
Kl. III	2
Kl. IV	2
Kl. V	-
Kl. VI	1
Razem	30

Jak widać do terapii logopedycznej zakwalifikowano 30 uczniów. Liczę na intensywną współpracę, która zaowocuje piękną mową dzieci!

Monika Wyszogrodzka

Drodzy rodzice dzieci 3- i 4-letnich

Na początku chciałabym pogratulować Państwu, że macie już tak duże dziecko. Wiem (z doświadczenia J), że przez te 3 czy 4 lata bywało ciężko. Tym bardziej cieszę się, że Państwa pociecha może rozwijać się w murach naszej szkoły. Mam za sobą badania przesiewowe, w czasie których wyłoniłam dzieci potrzebujące ćwiczeń logopedycznych. Niedługo opracuję i przedstawię zestawienie ilościowe uczestników zajęć z poszczególnych grup, ale już teraz jako logopeda mam do Państwa gorącą prośbę. Bardzo proszę, byście nie nakłaniali swoich 3- i 4-letnich dzieci do wymawiania głoski [r]. To za wcześnie. Owszem, niektóre dzieci w tym wieku potrafią już rrrrrrrr…, ale – jak dowodzą badania naukowe – tak małe dzieci najczęściej nie są gotowe na wymawianie najtrudniejszej głoski języka polskiego. Nie jest gotowy ich język, który musi dłużej pozostać spionizowany i wprawiony w wibrację, jak też nie jest dojrzały słuch fonemowy odpowiedzialny (najprościej rzecz ujmując) za odróżnianie głosek.

Głoska „r” powinna pojawiać się do 5,5 - 6 roku życia. Wcześniej jej zastępstwem jest najpierw głoska „j” ( np. rak - jak ), potem głoska „l” ( rak – lak). I taka jest norma. Jeśli zbyt wcześnie prosimy dziecko „powiedz rrr”, „powiedz krowa” itd. to maluch starając się zadowolić rodziców może zacząć realizować nieprawidłowe „r”, którego później trudno go oduczyć.

Jeżeli nie możemy doczekać się „r” wykonujmy razem z dzieckiem przed lusterkiem zadania (buzia szeroko, broda nieruchomo):

Zlizywanie czubkiem języka z górnych dziąseł miodu/czekolady/kawałka andruta itp.
„Liczenie” czubkiem języka kolejno górnych zębów.
Pukanie czubkiem języka w górny wałek dziąsłowy (bez ruchu dolnej żuchwy).
„Mycie sufitu w buzi” – przesuwanie języka po podniebieniu od zębów w kierunku gardła przy szeroko otwartych ustach.
Język „przykleja się” do górnych dziąseł, a zęby naprzemiennie otwierają się szeroko i zamykają.
„Wyżymaczka” – przeciskanie języka przez zbliżone zęby.

Dziękuję, że dotarli Państwo do końca tego tekstu. W razie pytań pozostaję do dyspozycji.

Monika Wyszogrodzka

Logopeda

Na dobry początek ćwiczenia narządów aparatu artykulacyjnego: języka, warg i podniebienia miękkiego.

Najlepiej wykonywać je z dzieckiem przed lustrem.

Ćwiczenia języka (wykonywane przy szeroko otwartych ustach):

Zlizujemy z górnej wargi miód, krem czekoladowy itp.
Liczymy kolejno górne zęby czubkiem języka.
„Pukamy” czubkiem języka w górny wałek dziąsłowy (bez ruchu dolnej żuchwy).
„Myjemy sufit w buzi” – przesuwamy język po podniebieniu od zębów w kierunku gardła przy szeroko otwartych ustach.
„Myjemy ściany w buzi” – wypychamy językiem policzki.
Szeroko otwieramy i zamykamy jamę ustną.
Robimy z ust „okienko” (wargi układają się w kształt kwadratu, zęby są zamknięte).
„Przyklejamy” czubek języka do górnych dziąseł, a zęby naprzemiennie otwieramy i zamykamy.
„Karuzela” - dokładnie oblizujemy wargi czubkiem języka (powolnym ruchem, bez odrywania).
„Konik na wyścigach” – kląskamy (bez ruchu dolnej żuchwy).
„Zjeżdżalnia” – czubkiem języka dotykamy kolejno górnych dziąseł, górnych zębów i górnej wargi, a usta mamy stale szeroko otwarte.
„Myszka” – przeciskamy język przez zbliżone zęby, nagryzamy czubek języka.

Ćwiczenia warg:

Trzymamy ustami kartkę papieru, podczas gdy druga osoba powoli próbuje ją ciągnąć.
Mocno wysyłamy całusy.
„Zmęczony konik” - parskamy.
„Balon” - nadymamy policzki.
Nadymamy policzki i powoli uwalniamy nagromadzone powietrze tak, by powstał szmer przypominający głoskę [p] z silnym rozwarciem.
Nadymamy policzki i przesuwamy powietrze z prawego do lewego policzka przy stale zwartych wargach.
Wciągamy policzki do jamy ustnej tak, by wargi tworzyły zajęczy pyszczek, a policzki ściśle przylegały do łuków zębowych.
„Rybka” - zwieramy i rozwieramy wargi przy zaciśniętych zębach. Zwarcie ma być silne, a rozwarcie możliwie największe.
Odciągamy na przemian kąciki ust na boki (przy zwartych szczękach i wargach).
Chowamy wargi do wnętrza jamy ustnej.

Ćwiczenia podniebienia miękkiego:

„Dźwig” - przenosimy różne przedmioty za pomocą słomki, np. kłębki waty do pudełeczka, płatki do miseczki z mlekiem.
„Stary niedźwiedź mocno śpi” – chrapiemy wdychając i wydychając powietrze.
„Piesek” - wysuwamy język z ust i przy tym wdychamy i wydychamy powietrze (przy szeroko otwartych wargach).
„Dziadziuś” - kaszlemy z językiem wysuniętym na brodę.
Gwałtownie wypowiadamy sylaby: KA KO KU KE KY, GA GO GU GE GY, AKKA OKKO UKKE EKKE YKKE.
Powtarzamy: nga, ngo, ngu, kap, kap, kap, kap.

22 października - dzień, w którym na całym świecie obchodzimy Światowy Dzień Świadomości Jąkania - ISAD - (International Stuttering Awareness Day). Został on ustanowiony w 1998 roku na V Światowym Kongresie Osób Jąkających się w Johannesburgu. Hasłem tegorocznych obchodów jest: Respect. Dignity. Recognition. Poszanowanie. Godność. Uznanie. Polecam obejrzenie filmu pt. „Jak zostać królem” (2010) - opowieści o przeżyciach osoby jąkającej się, która potrafiła pokonać swoją słabość. Ludzie, którzy się jąkają bardzo często są wrażliwi, emocjonalni, a jeśli pozwolimy im „podzielić się sobą”, nie zważając na trudności komunikacyjne, okazują się dobrymi kompanami do wspólnego spędzania czasu. Poniżej przedstawiam kilka rad, w jaki sposób postępować, gdy spotkacie kogoś z tym problemem.

W kontaktach z osobami jąkającymi się:

1. Nie należy przerywać lub kończyć wypowiedzi osoby jąkającej się, gdyż powoduje to u niej poczucie klęski.

2. Nie można zawstydzać osoby przed innymi, mówiąc, że się zacina – to tylko wpędza w niskie poczucie wartości.

3. Dobrze jest być cierpliwym i wyrozumiałym. Klimat życzliwości i tolerancji w dużej mierze pomaga przezwyciężyć niepłynność mówienia.

4. Kiedy mówi należy skupić na nim całą swoją uwagę, używać mowy ciała, podtrzymywać kontakt wzrokowy, by osoba mogła doświadczyć aprobaty i akceptacji okazywanej nie tylko dla osoby, ale i dla sposobu, w jaki się wypowiada (nie wahaj się kiwać głową, potakiwać).

5. Należy słuchać i oceniać, CO mówi, a nie JAK się wypowiada. Należy reagować na wypowiedzi w podobny sposób wtedy, gdy się jąka i gdy jego wypowiedzi są płynne.

6. Należy mówić do osoby w sposób nieznacznie zwolniony, by uniknąć presji czasowej i konieczności szybkiej wypowiedzi. Jeśli ty się spieszysz, spieszy się też twój rozmówca i wtedy łatwiej o jąkanie.

7. Nie należy uspokajać osoby komunikatami typu: „opanuj się”, „spokojnie, rozluźnij się”, gdyż wywołują one wręcz przeciwny efekt.

RSS | Kontakt | Mapa strony